AKT ZAWIERZENIA I POŚWIĘCENIA 

KAPŁANÓW

NIEPOKALANEMU SERCU MARYI

Na zakończenie nieszporów z udziałem duchowieństwa, osób zakonnych, seminarzystów i diakonów w kościele Trójcy Przenajświętszej, 12 maja 2010 r., w Fatimie, Benedykt XVI zawierzył kapłanów Niepokalanemu Sercu Maryi.

Matko Niepokalana, 

w tym miejscu łaski, 

zwołani przez miłość Twego Syna Jezusa, 

Najwyższego i Wiecznego Kapłana, 

my, synowie w Synu i Jego kapłani,

poświęcamy się Twemu macierzyńskiemu Sercu,

aby pełnić wiernie wolę Ojca.

Jesteśmy świadomi, że bez Jezusa

nie możemy uczynić niczego dobrego (por. J 15, 5)

i że tylko przez Niego, z Nim i w Nim

będziemy dla świata narzędziami zbawienia.

Oblubienico Ducha Świętego,

wyjednaj nam nieoceniony dar przemiany w Chrystusie.

Przez tę samą potęgę Ducha, który

– osłaniając Cię swoim cieniem,

uczynił Cię Matką Zbawiciela

– pomóż nam, aby Chrystus, Twój Syn,

narodził się także w nas.

I aby w ten sposób

Kościół mógł zostać odnowiony

przez świętych kapłanów, 

przemienionych łaską Tego,

który czyni nowymi wszystkie rzeczy.

Matko Miłosierdzia,

to Twój Syn Jezus nas wezwał, abyśmy stali się jak On:

światłością świata i solą ziemi (por. Mt 5, 13-14).

Pomóż nam przez swe możne wstawiennictwo,

aby nigdy nic nie zaszkodziło

temu delikatnemu powołaniu,

aby nie uległo ono naszym egoizmom,

pochlebstwom świata ani podszeptom Złego.

Zachowaj nas swą czystością,

strzeż nas swoją pokorą

i otocz nas swą macierzyńską miłością,

która odbija się w tak wielu duszach Tobie poświęconych,

aby stały się dla nas prawdziwymi matkami duchowymi.

Matko Kościoła,

my, kapłani, chcemy być pasterzami,

którzy nie pasą samych siebie,

ale oddają siebie Bogu dla braci,

znajdując w tym swe szczęście.

Chcemy nie tylko słowami, ale własnym życiem

powtarzać pokornie każdego dnia nasze „oto jestem”.

Prowadzeni przez Ciebie 

chcemy być Apostołami Miłosierdzia Bożego,

szczęśliwymi, mogąc sprawować każdego dnia

Świętą Ofiarę Ołtarza

i ofiarować tym, którzy tego pragną,

sakrament pojednania.

Orędowniczko i Pośredniczko łask,

Ty, która cała zanurzona jesteś

w jedynym powszechnym pośrednictwie Chrystusa,

uproś u Boga dla nas serca całkowicie odnowione,

aby kochały Boga ze wszystkich swych sił

i służyły ludzkości tak, jak Ty to czyniłaś.

Powtórz Panu swe skuteczne słowa:

„Wina nie mają” (J 2, 3),

aby Ojciec i Syn ponownie zlali na nas,

jakby w nowym wylaniu,

Ducha Świętego.

Pełen zdumienia i wdzięczności

za Twą nieustanną obecność wśród nas,

w imieniu wszystkich kapłanów

również ja chcę zawołać:

„A skądże mi to, że Matka mojego Pana

przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43)

Matko nasza od zawsze,

nie ustawaj w nawiedzaniu nas,

w pocieszaniu i wspieraniu nas.

Przyjdź nam z pomocą

i wyzwól nas od wszelkiego niebezpieczeństwa,

które nam zagraża.

Tym aktem zawierzenia i poświęcenia

chcemy przyjąć Cię

w sposób najgłębszy i radykalny

na zawsze i całkowicie,

w naszym życiu ludzkim i kapłańskim.

Niech Twoja obecność sprawi, że zakwitnie pustynia

naszych samotności i zajaśnieje słońce

nad naszymi ciemnościami,

spraw, aby powrócił spokój po burzy,

aby każdy człowiek ujrzał zbawienia Pana,

który nosi imię i oblicze Jezusa,

odzwierciedlone w naszych sercach,

na zawsze zjednoczonych z Tobą!

Amen.