Herb Leona XIV.

Co symbolizują

lilie, płonące serce i księga?

W herbie Papieża Leona XIV znajdujemy m.in. symbolikę Maryjną oraz augustiańską, jak wyjaśnia ks. Antonio Pompili, wiceprezes Włoskiego Instytutu Heraldyki i Genealogii w oficjalnym wyjaśnieniu przekazanym przez Stolicę Apostolską.

Kilka dni temu Stolica Apostolska opublikowała herb Papieża Leona XIV, w którego pierwszym, błękitnym polu widnieje srebrna lilia, a w drugim polu – białym – gorejące serce przebite ukośnie strzałą, wszystko w kolorze czerwonym, wspierające się na naturalnie przedstawionej księdze.

Tarcza zwieńczona jest srebrną mitrą, ozdobioną trzema złotymi opaskami połączonymi złotym pasem, z infułami rozwianymi, podszytymi czerwienią, ozdobionymi złotymi krzyżykami i frędzlami. Tarcza oparta jest o skrzyżowane klucze Piotrowe – w słup złoty, w skos srebrny – złączone czerwonym sznurem.

Jak wyjaśnia ks. Antonio Pompili, wiceprezes Włoskiego Instytutu Heraldyki i Genealogii, błękitny kolor w pierwszym polu, to barwa nieba, kojarzona również z Maryją. Na błękitnym tle znajduje się klasyczny symbol odnoszący się do Maryi Dziewicy, czyli lilia (flos florum – kwiat kwiatów).

Płonące serce przeszyte strzałą w drugim polu, to symbol zakonu augustiańskiego. Ten znak symbolizuje słowa św. Augustyna zawarte w Wyznaniach: „Sagittaveras tu cor meum charitate tua” („Przebiłeś moje serce swoją miłością”).

Ten motyw, od XVI wieku obecny w herbie augustianów (w różnych wariantach), często występuje wraz z księgą – symbolem Słowa Bożego, które potrafi przemienić serce każdego człowieka, jak miało to miejsce w przypadku św. Augustyna. Księga przypomina także o wielkich dziełach teologicznych, które Doktor Łaski pozostawił Kościołowi i całej ludzkości.

Kolor biały (w herbie papieskim w odcieniu kości słoniowej) jest powszechny również w herbach zakonnych i można go interpretować jako symbol świętości i czystości.

Widniejące pod tarczą motto „In Illo uno unum” („W Tym Jedynym – jednością jesteśmy”) to słowa św. Augustyna z jego Komentarza do Psalmu 127, gdzie wyjaśnia, że „choć my, chrześcijanie, jesteśmy liczni, w Chrystusie jesteśmy jednym”.

Materiał zaczerpnięto ze strony:

Źródło: