CZYTANKI MAJOWE 2020

_________ 

22 maja - PIĄTEK

 

INTELIGENTNI Z BOGA.

 

…Byłbym pasterzem ślepym i wodzem ślepych, gdybym nie dostrzegł tego atawistycznego Bożego śladu na dziejach myśli Bożej w świecie, gdybym powiedział: nie masz już nic do zrobienia! Jak to nie masz? Jeśli było jeszcze coś do zrobienia w ostatecznej katastrofie, która zniekształciła osobowość ludzką przez grzech; (…) jeśli było aż tyle do zrobienia na Kalwarii, czyż dzisiaj nie mielibyśmy już nic do zrobienia? O nie, mamy dziś bardzo dużo do zrobienia! Możemy i musimy oddać się najlepszej Matce naszej! (Słowo Prymasa na Jasnej Górze w: Anna Rastawicka, W Maryi pomoc. Program Prymasa Tysiąclecia. Czytania majowe i nie tylko, Częstochowa 2019).

Wsłuchując się w słowa Sługi Bożego kard. Wyszyńskiego zdumiewamy się ich aktualnością, „świeżością”, właściwą Bożym prorokom. Św. Jan Paweł II, w homilii wygłoszonej 2 czerwca 1980 roku, w Lisieux, w czasie Eucharystii, sprawowanej przed Bazyliką św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najśw. Oblicza, w jej rodzinnym mieście, Papież powiedział:

Święci właściwie nigdy się nie starzeją i nie „przedawniają”. Stale pozostają świadkami młodości Kościoła. Nigdy nie stają się tylko postaciami z przeszłości, ludźmi jakiegoś „wczoraj”. […] zawsze są ludźmi „jutra”, ludźmi ewangelicznej przyszłości człowieka i Kościoła, świadkami „świata przyszłego.”

Stąd to doświadczenie aktualności myśli Prymasa, którego świętość Kościół potwierdził już decyzją Ojca Świętego Franciszka. Cierpliwie ale z wielką tęsknotą wyczekujemy uroczystego aktu beatyfikacji. I dziękujemy Bogu za takiego Pasterza, który przekroczył granice czasów, mody i cywilizacyjnych porażek. Wyprzedził mędrców tego świata Bożym posługiwaniem się osobistą inteligencją.

Warto bowiem przypomnieć, że „inteligentny” pochodzi od łacińskiego słowa: „inter-legere”, tzn. zbierać, czytać głębiej to, co dociera do naszych zmysłów, co poznaje nasz rozum. Dziś częściej mówimy o odczytywaniu „znaków czasu.” Właśnie taką inteligencję miała Maryja, taką miał św. Jan Paweł II i Sługa Boży kard. Wyszyński. Tak inteligentna była św. Rita, patronka dnia dzisiejszego, dla której „beznadziejne” było zaproszeniem do jeszcze większej ufności, złożonej w Bogu. Taką inteligencję miał każdy święty. A precyzyjniej mówiąc: taką inteligencją się posługiwał (!) Bo zdolność zbierania w całość tego, co wokół, widzenia głębiej, otrzymał każdy z nas, na chrzcie świętym. Otrzymana od Boga „inteligencja” rozwija się w każdym, kto się modli, kto przyjmuje sakramenty, w których Bóg daje nam swoją łaskę.

Wracając do pierwszej myśli Prymasa - „Byłbym pasterzem ślepym i wodzem ślepych, (…) gdybym powiedział: nie masz już nic do zrobienia…” - rozpocznijmy dziś, wraz z całym Kościołem nowennę do Ducha Świętego. Znamiennym jest fakt, że tegoroczny maj zakończymy właśnie w Dniu Pięćdziesiątnicy, w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego.

Jesteśmy z Maryją w majowym Wieczerniku wiary i nadziei. Matka Pięknej Miłości udziela nam korepetycji, bo wciąż tak mało rozumiemy, wciąż popełniamy błędy w kochaniu Boga i człowieka. Zdarza nam się nawet samych siebie źle kochać, popełniając grzech, który zatruwa nasze życie i rozwój.

Maryja już w chwili Zwiastowania przeżyła przyjścia Bożego Ducha, którego mocą poczęła Jezusa. Dlatego chętnie towarzyszy nam, swoim dzieciom, w czuwaniu, w oczekiwaniu na przyjście Tego, Który jednoczy, Który buduje Nowego Człowieka na zgliszczach zła a nie na odwrót. Ona potrafi rozpoznać Jego dyskretne poruszenia, delikatne jak szmer łagodnego powiewu, który usłyszał Eliasz na Bożej Górze Horeb (zob. 1 Krl 19, 12). Maryja zawsze była posłuszna Bogu. Jej uległość wobec Ducha Świętego dawała Jej wolność, o jakiej świat może tylko pomarzyć, naiwnie ogłaszając kolejne wyzwolenia, które okazują się początkiem jeszcze gorszych niewoli… Dlatego św. Paweł przypomina:

…gdzie jest Duch Pański - tam wolność (por. 2 Kor, 3, 17).

 ____________

Maryjo,

Jutrzenko wolności,

naucz nas nie tylko podejmować decyzje

ale tak kochać,

aby to miłość była szczytem naszych możliwości

- nie sama wolność.

 

Maryjo,

„Źródło światła i życia dla nas,

Bądź Matką naszego zawierzenia!

Pomóż nam, Matko,

przyjąć całą Prawdę

i za Jezusem pójść drogą krzyża,

by w ciemności nikt nie chodził,

lecz miał światło życia”       (por. Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki,

Modlitwa do jasnogórskiej Jutrzenki wolności).

 

(Chwila milczenia)

____________________________________

Teksty pozostałych czytanek

znajdziesz na naszej stronie,

w zakładce"Archiwum".

_________________

 

________________

Bierzmowanie (Dłoń jest biblijnym symbolem Ducha Świetgo):

http://parafiabodzanow.pl/sakrament-bierzmowania/

Chrzest udzielany dziecku w Kaplicy Sykstyńskiej przez Papieża Franciszka (fot. Vatican Media) :

https://www.vaticannews.va/en/pope/news/2018-01/pope_s-homily-at-mass-with-baptisms-in-sistine-chapel--full-text.html/

Jutrzenka, zdjęcie ze strony: https://pl.wiktionary.org/wiki/jutrzenka

 

* * * * * * * * * *

 

23 maja - SOBOTA

 

RADOŚĆ? TYLKO W BOGU!

 

Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński powiedział:

Mówi się o współczesnym człowieku, że jest pozbawiony radości, chociaż ma mnóstwo rozrywek. Szuka ich, lecz na każdej się zawodzi, po każdej jest smutniejszy. Ogarnia go zniechęcenie (…) Radość bowiem można mieć z Boga, który jej pragnie dla swoich dzieci. Gdy zabraknie w duszy naszej Boga, nie będziemy umieli się radować ani weselić (Warszawa, 6 grudnia 1976).

Dlatego soborowa Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym zaczyna się słowami:

Gaudium et spes – „Radość i nadzieja, smutek i trwoga ludzi współczesnych, zwłaszcza ubogich i wszystkich cierpiących, są też radością i nadzieją, smutkiem i trwogą uczniów Chrystusowych; i nie ma nic prawdziwie ludzkiego, co nie miałoby oddźwięku w ich sercu (KDK 1).

 

Nie zapominamy, że jednym z głównych redaktorów tego dokumentu był młody biskup z Krakowa, Karol Wojtyła. Dlatego później jako papież, tak odważnie szedł z orędziem Bożej radości i nadziei do smutnego i zalęknionego świata.

Jezus mówi dziś w liturgii:

Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna (por. J 16, 24).

Takie słowa znajdujemy w 16. rozdziale janowej ewangelii. Ale zaledwie jeden rozdział wcześniej czytamy:

To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna (J 15, 11).

Pamiętajmy, że słowa o pełnej radości Jezus powtarza aż dwa razy w momencie, w którym nad Nim i nad apostołami zapadają już ciemności Ogrójca, zdrady i przerażenia. Za kilka godzin On zostanie aresztowany. A potem będzie już tylko ciemniej; poniżenie, pogarda, tortury, groteskowy proces od Annasza do Kajfasza, niesprawiedliwy wyrok zalęknionego prokuratora, pełna bólu droga krzyżowa oraz śmierć poprzedzona trzygodzinnym duszeniem się własną krwią na krzyżu. I gdzie tu jest miejsce na radość?!

Niestety, żyjemy w świecie, w którym pomieszano wiele pojęć. Jednym z użytecznych przekłamań jest właśnie „radość”. Wmawia się dziś człowiekowi, że

radość (szczęście)

jest tylko tam,

gdzie jest przyjemnie

i tylko przyjemnie.

Że właśnie przyjemność i zadowolenie są jedynymi i nieomylnymi kryteriami prawdziwej radości i szczęścia. Czy to znaczy, że każda przyjemność jest zła? Nie tak mówi Bóg. Ale każda autentyczna radość nie jest lekka, łatwa i przyjemna. Im bardziej zależy ci na szczęściu w miłości, w powołaniu, w kapłaństwie, w życiu zakonnym, w małżeństwie, w rodzinie, tym większe wymagania musisz postawić najpierw sobie. Nadto, mądrze musisz wymagać od innych.

Ewangelia nie jest jarmarkiem złudzeń. Ponieważ nie ma łatwej miłości, łatwego życia, łatwego szczęścia... Ale każda prawdziwa miłość, dobre życie i autentyczne szczęście na pewno jest piękne. I nigdy się nie kończy. Nie przemija…

Potrzeba nam więc głębszego, Jezusowego rozumienia radości, która nie trwa tylko przez chwilę ale takiej, której już nikt nam nie odbierze.

Papież Franciszek, publikując w 2013 roku dokument o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie, nadał mu znamienny tytuł: „Evangelii gaudium” („Radość Ewangelii”). Odwołuje się tam m. in. do diagnozy współczesnego świata, wyrażonej już w 1975 roku przez św. Pawła VI. Ten święty i mądry Papież, obserwując procesy zachodzące w nowoczesnym świecie, już wtedy zauważył:

Pokusa pojawia się w formie usprawiedliwień i skarg, tak jakby musiało się spełnić wiele warunków, aby mogła zaistnieć radość… społeczeństwo technologiczne zdołało pomnożyć okazje do przyjemności, lecz nie przychodzi mu łatwo doprowadzić do radości (EG 7).

Mówiąc krótko:

Coraz więcej „umilaczy”

a coraz trudniej o radość.

 

Świat potrafi nas rozśmieszać 

ale nie potrafi rozradować, 

uszczęśliwić aż po brzegi istnienia.

 

Benedykt XVI w encyklice o radości, „Spe salvi” („Nadzieja zbawienia”), naucza:

…Kościół pozdrawia Maryję, Matkę Boga, jako «Gwiazdę Morza»: Ave Maris Stella. Życie ludzkie jest drogą. Do jakiego celu? Jak odnaleźć do niego szlak? Życie jest niczym żegluga po morzu historii, często w ciemnościach i burzy, w której wyglądamy gwiazd wskazujących nam kurs. Prawdziwymi gwiazdami naszego życia są osoby, które potrafiły żyć w sposób prawy. One są światłami nadziei (Spe salvi 49).

A tę wielką, papieską katechezę o nadziei kończy taką modlitwą:

Święta Maryjo, Ty (…) byłaś pośród wspólnoty wierzących, która w dniach po Wniebowstąpieniu modliła się jednomyślnie o dar Ducha Świętego (por. Dz 1, 14) i otrzymała Go w dniu Pięćdziesiątnicy. (…) Święta Maryjo, Matko Boga, Matko nasza, naucz nas wierzyć, żywić nadzieję, kochać wraz z Tobą. Wskaż nam drogę do Jego królestwa! Gwiazdo Morza, świeć nad nami i przewódź nam na naszej drodze! (Spe salvi 50).

(Chwila milczenia)

______________________________

Teksty pozostałych czytanek

znajdziesz na naszej stronie,

w zakładce"Archiwum".

_______________

 

_______________________________

Zdjęcie uśmiechniętej dziewczynki:

https://gs24.pl/tag/usmiech-dziecka

Św. Jan Paweł II: https://www.youtube.com/watch?v=2UAgYEraJ38

Anioł pocieszający Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym (fot. REAVERFLASH / CC 3.0; fragm. obrazu Carla Blocha z 1873 r.):

https://biblia.wiara.pl/doc/6160792.Jezus-w-Ogrojcu-biczowanie-cierniem-ukoronowanie

Klaun: https://maskowybal.pl/kostium-klaun-kolorowy-stroj-przebranie-204899

 

* * * * * * * * * *

 

24 maja - NIEDZIELA

 

UROCZYSTOŚĆ

WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO 

 

DO ZOBACZENIA W DOMU!

Musimy się strzec przed prądami niosącymi anarchię, rozkład i fałsz. Musimy się bronić przed różnymi kontestacjami, podważaniem prawdy i autorytetu Kościoła Chrystusowego. Nie pozwólmy podkopywać domu swego – domu naszej duszy, domu rodzinnego i ojczystego, opartego o niewzruszone zasady nauki Chrystusowej. Nie dopuśćmy do progów domowych i ojczystych ducha społecznego nieładu, nieufności wobec Kościoła i jego powagi – burzącej gadaniny, która jest straszną chorobą dusz i pychą umysłów (Warszawa, Popielec, 1970).

Prymasowska refleksja o odpowiedzialności za Dom (pisany z wielkiej litery) niech będzie zaproszeniem do dzisiejszej majowej, maryjnej refleksji o Domu.

Wszyscy wiemy, jak ważny w życiu każdego człowieka jest DOM. Nie tylko cztery ściany i dach nad głową ale to, co najgłębiej wyraża to słowo.

Zwierzęta budują gniazda, nory, dziuple, czy inne kryjówki. Jedynie człowiek jest zdolny do budowania prawdziwego Domu. Potrzebuje Domu. Można powiedzieć, że

nie tylko człowiek buduje Dom

ale, że to również

Dom buduje człowieka.

 

Benedykt XVI, w czasie jedynej swej papieskiej wizyty w Polsce, powiedział do młodych, zgromadzonych na krakowskich Błoniach, 27 maja 2006 roku:

W sercu każdego człowieka, moi przyjaciele, jest pragnienie domu (…) w którym miłość będzie chlebem powszednim, przebaczenie koniecznością zrozumienia, a prawda źródłem, z którego wypływa pokój serca. To tęsknota za domem, który napełnia dumą, którego nie trzeba będzie się wstydzić i którego zgliszczy nigdy nie trzeba będzie opłakiwać…

Właśnie taki Dom, Józef i Maryja, podarowali sobie nawzajem jako małżonkowie i taki Dom był ich darem dla Jezusa.

Był taki czas w życiu Świętej Rodziny, że nie mieli stałego dachu nad głową (Betlejem, przymusowa emigracja do Egiptu).

Nie mieli mieszkania

ale Jezus miał Dom:

była nim piękna małżeńska miłość Józefa i Maryi, z której było wszystko to, co tworzy Dom. Było poczucie bezpieczeństwa gdy jest się kochanym przez ludzi, którzy naprawdę się kochają. Było ciepło czułości i troski o drugiego bo w Domu wszyscy są u siebie, każdy jest chciany i każdy – potrzebny.

Jezus był kochany przez Boga, Swego Ojca, który Go posłał do ludzi ale w i w najbliższych ludziach - w Maryi i Józefie - ta miłość powracała do Niego, codziennie nowym echem ludzkiej miłości.

A dziś Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. JEZUS WRACA DO DOMU! Ale ten Dom, Dom Ojca to również nasz Dom. Jak pięknie przypomniał nam o tym św. Jan Paweł II, w godzinie swego umierania: 

Pozwólcie mi odejść do Domu Ojca…

Naszym powołaniem nie jest śmierć, grób, pogrzeb, nagrobek;

NASZYM POWOŁANIEM JEST DOM.

Przypomina nam o tym mądra i pełna czułości pieśń, śpiewana w obrzędzie ostatniego pożegnania, w czas chrześcijańskiego pogrzebu:

Dziś moją duszę

w ręce Twe powierzam,

mój Stworzycielu i najlepszy Ojcze.

Do Domu wracam 

jak strudzony pielgrzym

A Ty z miłością przyjmij mnie z powrotem.

Całym naszym życiem, każdym oddechem i każdą decyzją wracamy do Domu. Między innymi tego uczy nas dzisiejsza Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.

Do niedawna p. 90% Polaków wciąż deklarowało wiarę w Boga. Ale tylko 65% wierzyło w życie wieczne! A może wielu z nich odrzuciło coś, co nie jest wiarą chrześcijańską! Odrzucili religijność, w której zabrakło Chrystusowej prawdy o Niebie, o Domu, o Ojcu! Jezus bowiem nie nauczał o aniołkach i chmurkach tylko o Domu i miłości Domowników. Dlaczego właśnie tak? Jakże nieludzka jest bezdomność! A cóż dopiero wieczna bezdomność! Nigdzie i nigdy nie być sobą. Nigdzie i nigdy nie być u siebie. Nigdy i nigdzie nie być dla drugiego kimś najważniejszym. Wiecznie i nigdzie nie mieć kogoś od serca. Toż to prawdziwe piekło! Dlatego Jezus wraca do Domu i mówi o Niebie, o Ojcu, który w Domu ma miejsce dla każdego z nas.

Żyjmy więc tak,

aby każdy nasz dzień

był świadectwem,

że wracamy do Domu. Do Boga.

Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi TERAZ i W GODZINĘ ŚMIERCI NASZEJ…

Na drodze do Domu każdy krok, czyli „TERAZ” musi być przemyślany. By iść we właściwym kierunku, by iść za Dobrym Przewodnikiem. Aby ostatni krok, czyli „W GODZINĘ ŚMIERCI NASZEJ” był - przez Jezusa - wprost w ramiona Ojca.

(Chwila milczenia)

_____________________________________

Teksty pozostałych czytanek

znajdziesz na naszej stronie,

w zakładce"Archiwum".

__________________

_________________________

Trójca Przenajświętsza - obraz z głównego ołtarza Sanktuarium bł. Karoliny Kózkówny w Zabawie (diecezja tarnowska):

https://parafia-azory.pl/index.php/aktualnosci/ogloszenia/416-ogloszenia-duszpasterskie-na-uroczystosc-najswietszej-trojcy-11-06-2017

Ikona Świętej Rodziny z Nazaretu:

https://pelplin.oaza.pl/rejon/lebork/ikona-sw-rodziny-symbol-domowego-kosciola/